خطرات و عوارض مصرف زیاد داروهای مسکن
امروزه برای کاهش درد یا رفع آن، به شکل زیادی از داروهای مسکن مختلف استفاده می‌شود.
همچنین مصرف برخی از این مسکن‌ها، به توصیه آشنایان و افرادی است که صلاحیت علمی ندارند و مصرف آن‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط خاص فرد صورت می‌گیرد.
مصرف بعضی از داروها بسته به بیماری‌های گوناگون، باعث تذاخل دارویی یا تشدید عوارض جانبی شده و برای فرد ضرر دارد.
مصرف زیاد داروهای مسکن بدون توجه به سابقه بیماری‌ها در افراد، باعث خطرات زیادی خواهد شد.
از عوارض داروهای مسکن غیراستروییدی، مانند بروفن، آسپیرین، ملوکسیکام، پیروکسیکام، ایندومتاسین، دیکلوفناک، مفنامیک اسید، تولمیتین و …تاثیر بر شنوایی، وزوز گوش، شدید شدن آسم، افزایش انواع حساسیت، عوارض گوارشی مثل خونریزی یا زخم معده و اثنی عشر، کاهش انعقادپذیری و خونریزی پوستی، بیماری کبد، آسیب‌های مخاطی، کلیوی، قلبی و عروقی می‌باشد.
همچنین مصرف زیاد استامینوفن هم، با تبدیل شدن آن به موادی مانند استالدیید، موجب آسیب دیدن و تخریب بافت کبد خواهد شد.
با این که مصرف داروی آسپیرین برای بعضی از بیماران قلبی سبب جلوگیری از لخته خونی و کم کردن انقباض و مسدود شدن عروق در قسمت‌های تنگی عروقی قلب می‌شود، ولی طبق بعضی از مطالعات علمی، مصرف زیاد مسکن‌ها خطر ابتلا به سکته قلبی را در افرادی که به بیماری قلبی مبتلا هستند و حتی افراد سالم به دنبال دارد.
همچنین در سالمندان و سنین میانسالی، بروز همزمان بیماری‌های فشار خون، دیابت و آرتروز مفصلی بسیار شایع می‌باشد و در بسیاری از افراد این بیماری‌ها به صورت همزمان مشاهده خواهد شد.
زیاد شدن عوارض این داروها و تداخل ایجاد شدن در اثر آن‌ها، برای مسکن هایی که در خصوص کاهش دردهای آرتروز مورد استفاده قرار می‌گیرد و مصرف مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوستانسین ( مثل کاپتوپریل و انالاپریل) که برای کنترل فشار خون در افراد مبتلا به دیابت استفاده می شود، دور از انتضار نمی‌باشد.
تداخل این داروها طبق مکانیسم اثر آن‌ها، روی سیستم عروق وابران و آوران که واحدهایی برای تصفیه خون در کلیه هستند، می‌باشند.
به شکلی که این ترکیبات، باعث گشاد شدن شریان وابران و تنگ شدن شریان آوران می شود و به همین خاطر سیستم تصفیه خون کلیه با نقص عملکرد و افت فشار مواجه می شود.
این عارضه بسیار پر خطر می‌باشد و باعث نارسائی کلیه می‌شود.
به همین خاطر برای مصرف مسکن‌ها و به طور کل مواد دارویی باید سابقه بیماری‌ها و داروهای مصرفی را در نظر داشته باشیم.
راهکارهایی برای کم کردن عوارض
در بسیاری از موارد استفاده از داروهای مسکن قوی، بی دلیل می باشد یا روشی کم خطرتر برای کم کردن درد وجود دارد، پس پیش از استفاده داروهای مسکن رایج، باید روش های تسکین جایگزین و کم خطر را مثل حذف عواملی که درد را تشدید کرده و استراحت کردن را به کار بگیرید.
همچنین استفاده از عوامل فیزیکی مانند کمپرس گرم و سرد، لیزر، طب سوزنی برای درمان دردهای عضلانی، جدای از کاهش درد، فواید بیشتری را نیز به همراه دارد.
درد های شدیدی که به دلیلی آسیب ریشه‌های عصبی مثل فتق دیسک گردنی و آسیب‌های رشته‌های عصبی که به خاطر تصادفات و جراحات به وجود آمده است، از طریق بلوک عصبی و تزریق یا تخریب پایانه‌های عصبی با استفاده از امواج خاص درمان خواهند شد.
برای سردرد و بعضی از دردهای التهابی نیز مصرف دمنوش‌های گیاهی توصیه می‌شود.
فرآورده‌های گیاهی نیز که به صورت مالیدنی یا خوراکی مورد استفاده قرار می‌گیرند، برای تسکین دردهای عمومی و عضلانی به کار می‌روند.
اسطوخودوس و بابونه از جمله فرآورده‌هایی می‌باشند، که برای تسکین دردهای احشایی استفاده می شوند.
برای دردهای عضلانی، اسکلتی و التهابی نیز بعضی از ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی گیاهی مانند پودر سنجد، زنجبیل، زردچوبه و روغن‌های گیاهی مثل کانولا، کنجد، سویا، فلفل و انگور قرمز و شاهدانه نقش بسزایی دارند.
اگر به تسکین بیشتری نیاز دارید، می توانید از فرآورده‌های موضعی مثل پماد، کرم و ژل های مسکن استفاده کنید.
در تسکین دردهای مفصلی و عضلانی، ژل کاپسسین موثر می‌باشد و تنها عارضه آن حساسیت پوستی و ایجاد قرمزی در پوست افراد است، که مقدار کمی از آن را قبل از مصرف روی قسمتی از پوست تست کرده و اگر به این ژل حساسیت نداشتید، می‌توانید از آن استفاده کنید.
در آخر اگر درد رفع نشد می توان از مسکن‌های خفیف درمانی، برای مدت زمان کوتاهی استفاده کرد و اگر درد تداوم داشت باید از فرآورده‌های خوراکی یا تزریقی استفاده نمود.
نظرات کاربران